Beste mensen, onderaan dit bericht een update!

Yoo Europeanen!

Where to begin?? Ik leef nog en dat is best bijzonder. Ik ben er ook dankbaar voor want als de andere 130 dagen even intensief worden als de eerste dan wordt het nog een heel avontuur. Savonds schrijf ik steeds op wat ik die dag heb gedaan en dan lijkt diezelfde ochtend een week geleden. Wat een indrukken allemaal. Ik probeer wat foto's te uploaden maar dat gaat niet snel. Als het gelukt is hoor ik het wel!

The Trip
Okay, in 1 woord bagger. Jankende kinderen, babies, en ontieglijk veel vertraging. In Madrid een anderhalf uur stil gestaan, geen stoel vrij voor mij int vliegtuig, bloedheet. Op het breekpunt het boekje zitten lezen waar jullie allemaal wat ingeschreven hadden... Hulde. Voel me wel schuldig dat ik maar halve bak afscheid heb kunnen nemen. Al die 100 verhaaltjes en die reacties hier op deze site, feels like I got my back covered.

Het vliegtuig is nooit aangekomen in Quito, maar in Quayayuil, waarom weet niemand want er sprak geen hond Engels. Daar een paar uur gewacht en gebroken het vliegtuig naar Quito gepakt. Barts backpack was ook nog kwijt. 26 uur gereisd.

Quito en hostel
Volgende dag ontbeten op terras van hostel. SUper mooi, 5 verdiepingen, mooi terras, adembenemend en iedere avond wat te doen. We hebben allebei geen last van de hoogte, alleen als we wat trapjes nemen. Quito is zo anders dan Waspik. Hier stikt het van de bussen, in waspik niet. Hier moet je er in springen (letterlijk) en wordt er panfluit gespeeld en snoep verkocht. Wij vinden de mensen raar en de mensen vinden ons raar. We zijn al een paar keer op de foto gezet en vooral de meisjes van 12-14 lopen te giegelen als ze ons zien. De flessen bier zijn ontzettend groot (lees 0.7L) en smaken goed. De tweede avond was het hier op het terras onder de sterren, uitkijkend over heel Quito, samen met mensen uit heel de wereld, met een kampvuurtje onbeperkt drinken. Stroopwafels op het vuur en uitgedeeld en geprobeerd iedereen stroopwafels uit te laten spreken. shtroepweffels! Overdag lekker de stad bekeken.

De taal, etenen het weer
Laten we beginnen met zeggen dat het ontieglijk onhandig is dat we de taal niet kennen. Hier spreken ze dus geen woord Engels. Dat is lastig als je niet weet of de taxi-chauf nu drugs aan je wil verkopen of wil weten waar je naartoe moet. Gister bestelden we een hamburger en kregen we soep, rijst, kip en salade en een smerig drankje. Dus we moeten echt Spaans leren. En dat doen we dan ook. Vanmorge 2 uur les gehad, morgen 4 uur. Wij met zijn tweeen en Darwin. Gaat super goed. Behalve dan toen Bart zei: Yo tengo veintiuno anos, dat betekend ' ik heb 21 anussen', in plaats van ik ben 21 jaar. Dan kom je dus niet meer bij he. Het ontbijt in het hostel is heel erg goed maar daar moet je voor bijbetalen. Wij eten verder gewoon van straat, want het ruikt overal zo ontzettend lekker.. Ze staan lekker te BBQen in het park enzo. Dus we wagen het er maar op. We hebben ook gegeten in een tent met vliegen en kakkerlakken, dus we kunnen best wat hebben. Maar we weten dus niet wat we eten

Het weer is echt lekker. Als het regent kun je niet in je shirtje lopen, maar als de zon schijnt dan brand de huid van je lichaam. Na 1,5 uur zon zijn we echt ontzettend hard verbrand. Ik zelfs door mijn kleren heen en mijn nek lijkt prikkeldraad. 5 minuten later kun je je trui weer aan als het regent.

What else?
Mijn telefoon werkte niet, nieuwe gekocht en nu kan ik jullie wel smsen maar ik krijg niks terug. Dus dat wordt 4.5 maand smsloos. Vrijwel iedereen reist veel sneller dan wij. 3 landen in 4.5 maand is vergeleken met andere backpackers echt heel lang. Maar wij vinden het wel best zo om een beetje rond te hangen. Het is immers vakantie! Nu gaan we even vrij intensief Spaans leren en het volgende wat we gaan doen is naar Cotopaxi, de hoogste actieve vulkaan ter wereld. met zijn 5900 meter. Even ter vergelijking, de hoogste berg van europa is de Mont Blanc met 4800m. We gaan in ieder geval naar het basiscamp, dat is minstens een dag kachelen. Misschien redden we het tot de top, wie weet. Maar ehh we zijn hoe dan ook NU al hartstikke trots op onszelf. Jullie ook op ons??

xx vanuit Ecuador!

Evert

Update!
We hebben niks van een vliegtuigongeluk gemerkt. Morgen gaan we naar Cotopaxi, voor een dag of 5, we hebben daar geen stroom en water, dus onbereikbaar. Na 1 a 2 dagen acclamatiseren (lees fietsen) klimmen we naar het basiskamp op 4800m. Dan snachts naar de top op een kleine 5900m. Dat halen we waarschijnlijk niet want we hebben foto's gezien, nou kinderen, das echt niet meer normaal zo hoog. We hebben in ieder geval thee met Coca bij, dus we zien wel. Daarna gaan we weer terug naar dit hostel om bij te komen en spaans lessen af te maken. Adios!

Ons hostel de komende dagen:
http://www.secretgardencotopaxi.com/home

Chris zegers met Yorin Travel die probeert de cotopaxi te beklimmen, maar hoogteziek wordt:
http://www.rtl.nl/components/reizen/rtltravel/miMedia/2008/week02/do_travel9_chris.avi_plain.xml