Donderdag 23 april om 13.05 bevestigde op de grens met Peru het harde geluid van de stempel in ons paspoort op brute wijze dat er een einde is gekomen aan onze reis in Ecuador. Het einde van een cirkel betekent het begin van een nieuwe, als je tenminste je pen niet van het papier afhaald. En dat hebben we niet gedaan. De volgende cirkel heet Peru. Een immens grote cirkel, die hopelijk evenveel perfectie in zich meedraagd als de vorige.

Genoeg Poezie. Het is veel te lang geleden dat ik heb gerapporteerd!.

Vanuit Cuenca zijn we door Loja naar Peru gegaan. In Ecuador nog snel schoenen gekocht, de grootste maat die ze hadden. De drie schoenenverkoopsters wilden, na het maken van 20 foto´s, met ons gaan dansen, maar dat leek ons niet wijs. We hadden een andere missie: ¨Het eten van cavia¨. Een joekel van een cm of 25 verscheen op ons bord inclusief hoofd, nieren en pootjes en een huidje als leer.

Peru!
We zijn nu dus in Peru. Even kort de verschillen. We zijn nu van de Gringo-trail af. Dat wil zeggen, geen andere backpackers meer. Mensen zijn niet gewend aan 2 meter lange blonde goden die geen spaans spreken. Er kwam in Piura een optocht voorbij van 400 personen die allemaal van slag af waren dat we stonden te kijken, fotos van ons maakten en de bandjes begonnen vals te spelen. Peru is veel armer, houten hutjes, modder, kippen en varkens, krottenwijken.IEdere dag worden er pogingen gedaan om ons op te lichten met vals geld enzo. Maar de meeste hebben we door. Vanuit Puira dwars door een woestijn richting Chiclayo. Zoals het woord woestijn doet vermoeden was het daar enorm heet.

Een bezoekje gebracht aan de heksenmarkt, waar ze allerlei lama-embryos, dode kakatoes in plastic zakjes, halucinerende cactussen en wierrook verkoopten. Wij flink aan het handelen geweest natuurlijk! Ik heb perongeluk wang van een of ander dier gegeten.

Cultureel verantwoord
Vanuit Chiclayo naar Sipan gegaan, waar de gelijknamige Lord van Sipan ligt. Dat is de Toetachamon van Amerika. Veel goud, schatten en een koning dus. Ook naar Tucume geweest, waar 26(¿) paramides waren. Vanuit daar richting Chachapoyas, maar dat had nogal wat voet in aarde, omdat het regentijd is. De weg waar we over moesten gaan was al een week afgesloten, wegens landslides. De bus liep natuurlijk ook vast snachts. Na 12 uur waren we in het dorpje Chachapoyas, dat omgeven wordt door verschillende archeologische hoogstandjes.

Onze 4 daagse trip
Chachapoyas is denaam vaneen dorp en ook de naam het indianenvolk wat hier rondloopt en de dienst uitmaakte voor de Inca´s dat deden.. Vanuit het dorp hebben we verschillende Chachapoyas-sites bezocht in een vierdaagse trektocht door de bergen met gids.De eerste dag naar beelden gaan kijken die leken op de paaseilandbeelden. Toen liep de auto al vast zodat we een paar uur moesten lopen naar een vallei, waar 1 huisje was waar we gingen slapen.

De tweede dag liepen we door het cloudforrest (wauw!) waar we naar 4 uur lopen het pad afmoesten om naar een ´site´ te gaan, waar 3000 huizen waren. Helemaal overwoekerd door de jungle. In ieder huis is minstens 1 mummie en allerlei potten enzo. Archelogisch onderzoek is hier nog niet begonnen. Heeel indrukwekkend zo in de amazone, beetje mistig, jungle, dierengeluiden. Ik zou er op dat moment voor tekenen als 3 van de 4 personen het zouden overleven. Zo glad en stijl was het. Moet je je voorstellen dat het ook nog hard regende. Bart viel nog een meter of 5 naar beneden. De gids: Look! Bart found a shortcut! Na nog 4 uur lopen kwamen we aan in een dorpje. DorpJE. Paar huisjes waartussen kippen, varkens en honden liepen. In de keuken gegeten, waar zwarte pannen op een vuurtje stonden, het vlees aan een waslijn hing te drogen en 13 cavia´s rondrende. Savonds hielden 3 grote muizen een wedstrijdje sprinten in onze kamer. Wat een avontuur, wat een smerigheid, en hoe midden zitten wij in de peruaanse cultuur!

De 3e dag was paardrij-tijd. Mooi geregeld! Toen Bart en ik op ons paard zaten begonnen ze al te sprinten, NET voordat ons werd verteld hoe je zo´n ping moet stoppen. Daar gingen we door het cloudforrest, stukken zo stijl dat ik er in mijn eentje niet omhoog zou komen, door modder, rivieren en prikkels, want de man met de machette liep achter Bart en mij aan. Logisch!Bij de volgende site aangekomen liepen zelfs lokcale boeren mee, die hadden het ook nog niet gezien. Allemaal skaletjes in 1000 huisjes, overwoekerd door jungle. Onze paarden gingen wedstrijdje doen waar het pad 50 cm breed was en de afgrond 15 meter. Toen ik dacht dat we er waren, uitgeput, nat en hongerig, moesten we nog 3 uur lopen. Eenmaal in het vorige dorpje was er een warme douche beloofd, die lauw was. Ik kreeg bovendien stroom toen ik hem dichtdraaide. Reactie van de eigenaar toen ik verhaal ging halen: ahhh no problemo amigo!

De laatste dag. 5.30 op, zonder stroom en licht, om naar Kuelap te gaan, de Machu Picchu van het noorden. En dat was het. Wat een joekel! Enorm ford. Machu Pichhu trekt dagelijk 4000 bezoekers, wij waren er alleen op Kuelap! Wat een ervaring. De zon kwam langzaam op... Het was bijzonder, groots, mysterieus, oud, indrukwekkend, zonnig, en tijd voor een ontbijt. 4 droge broodjes en op weg naar de nr 3 hoogste waterval van de wereld. 771m. Na een wandeltocht van 2x2.5 uur waren we helemaal gesloopt. Om 16.30 hadden we alleen maar een ontbijtje op en heb ik met 6 bananen een persoonlijk record bananen eten gezet.

Overeen uur hebben we de bus naar Trijillo, een busrit van 14 uur, kan ook 18 zijn.

Sorry voor het lange verhaal, ik doe volgende keer eerder rapporteren! Ik ga proberen foto´s online te zetten. Owja de President van Peru vertelde op radio vrolijk dat de griep enorm veel doden gaat bezorgen in Peru en dat je een ziekehuis meestal niet levend verlaat. Lekker vrolijk praatje. We wachten af.

Ik heb fotos geupload, maar niet de goeie, deze zijn ietwat saai, maar jullie doen het hier maar mee. Ook 15 minuten film gemaakt. Nu de bus pakken!