Een berichtje vanuit Cusco - Oude hoofdstad van Inca´s, het centrum van het Rijk der Vier Windstreken.

Evert wenst zijn maatjes veel plezier op DefQon 2009. Ik hoop dat jullie goed weer hebben. Laat Waspik weer trots zijn!

Het begint nu echt frustraties op te leveren dat ik slecht kan overbrengen wat wij hier heel de dag doen. Daardoor worden de verhalen langer en voor jullie dus saaier. Maar ik ga mijn best doen! Langzaam maar keihard begint het ontieglijk logisch te worden dat de oude culturen de natuur aanbaden entot God verhiefen. Het is hier zo immens, dat de Franse alpen ineens in een schoenendoos lijken te passen.
Deze jongen is bijna jarig! Voordat ik 23 wordt heb ik nog een aantal leuke dingetjes gedaan, zoals over de Nazcalijnen gevlogen, door de diepste canyon van de wereld gelopen, condors gezien, steden bezocht en allerlei Inca-tempels.

Nazca
In de woestijn nog even met wat Engelsen cocktails weggetast en op weg naar Nazca, waar een klein vliegtuigje voor ons klaar stond. Terwijl er achter me stevig doorgekotst werd, zat ik naast de piloot te kijken waar hij naar toe wees, want mijn Spaans is nog niet wat het moet zijn. Onder me de figuren van bomen, een kikker, honderden lijnen, diehoeken, kolibries en een astronaut (!!) in de steenbodem gekrast. Dit was er eentje die al heel lang op mijn lijstje stond!

Met beide beetjes op de grond op weg naar een begraafplaats, waar ze begraven niet al te letterlijk namen. Overal lagen tientallen mummies open en bloot in de woestijn. Botten. schedels, stukken katoen en haar. Because the government doesn´t care... Met een bedorven eetlust nog even naar een gouddelverij.

Het diepste dal van de reis
In Arequipa rondgedwaald door een erg mooie stad. Vooral van de stad genoten, waar je overal op een dakterras in de zon voor weinig geld veel voedsel kan verorberen. Als ik het niet heb over onze kleine cultureel verantwoordeuitjes dan kan ik het alleen hebben over het feit dat we pintjes gedronken in de zon en wat rond hebben gelopen in de stad, met de 6000+m hoge vulkaan Misti op de achtergrond.

Arequipa is uitvalsbasis voor een tochtje naar de diepste canyon van de wereld (onlangs weer vastgesteld met 4000m). Wij ook een tweedaagse trip geregeld natuurlijk!

Daar stonden we dan, met onze teentjes aan de rand van de canyon, meer dan twee keer zo diep als de Grand Canyon, conders die cirkelden boven ons hoofdje en ruim een km beneden de rivier. Het feit dat we de volgende ochtend bovenaan de canyon pas ontbijt kregen zorgde er voor dat wij de klim van 1200m in 2 uur en een kwartier hadden afgelegd.

De Navel van de wereld
Nu zitten we in Cusco, wat volgens de Inca´s de navel van de wereld is. Tegenwoordig is het echter Gringo-HeadQuarters... Wat lelijk zeg, alleen maar backpackers op straat. Na 5 seconden buiten te zijn renden 2 vieze schoenenverkopers, 2 masseuses, een manke vrouw met een zieklammetje en een gladjanus van een restaurantpropper op ons af. Verschrikking!
Dat toerisme hier hoogtij viert heeft een redden. Deze stad is als geen ander! Fantastische straatjes, mooie gebouwen, zonnetje, terrasjes en toeristische trekpleisters als Machu Picchu op steenworpafstand. Voor de gemiddelde Waspikker wel lastige namen hier. Even een woordenlijstje:
Machu Picchu: de grootste trekpleister van dit continent, een groot Inca-complex in de Andes
Sacsyhuaman : Incacomplex buiten Cusco
Choquequirao: Net als Machu Picchu, maar dan 4x zo groot en er komt geen hond!

Owkee, eerst dus naar naar Sacsuhuaman (Waspikkers: je spreekt het uit als sexy woman!) samen met twee Amerikaanse dames. Vanuit de Cusco er naar toe gelopen. Na een kwartier zaten we ineens op een paard naar een of andere karige ruine en heel die Sacsyhuaman niet gezien! Flink afgezet dus! Maar wel gelachen en de volgende dag nog even terug gegaan. Mooi uitzicht over Cusco.

Choquequirao- A 45 degrees dance with the devil
Het was even zoeken, maar we hebben het geregeld. Een gids, een ezel, iemand die ezels kan besturen en tent en kookmateriaal. Aan de vooravond werd ons nog even verteld door onze gids a.k.a. smurf a.k.a. gidsje (22j, 1.50m, V) dat dit de zwaarste trekking in de omgeving was. Ze moest eens weten wat haar te wachten stond, hihi.
Zonder slaap (eigen schuld, veelste gezellig) .....

Herinnering: M.I.A. - Paper PLanes (http://www.youtube.com/watch?v=08KMCF6k1js)

......moesten we 19 kilometer afdalen in de bloedhete zon. Onze hoofdjes klapten bijna uit elkaar en onze huid kon je er af stropen. Om de volgende dag (een klim van 1700m) een ontmoeting met de duivel te voorkomen, zijn we om 04.00 opgestaan. Vanaf toen hadden Bart en ik de touwtjes in handen. Al coca kouwend zijn wij in 3 uur en 15 minuten naar boven gerend. Vanaf dat punt was het nog een paar uur vlak lopen. Maar eerst wachten op onze gids, die kon het allemaal niet bijhouden. Waarom Evert, doe je dit in godsnaam. Hoe haal jij hier voldoening uit?
Nou....bij Choquequirao was het ontieglijk warm, maar welke kant je ook opkeek, overal kreeg je kippevel. Dit sloeg echt nergens op. Helemaal bovenaan op een berg, op een afgrond van 1700m, waar twee valleien elkaar kruisen, met onderin een fel groenblauwe rivier, huisjes tussen het groene gras, conders boven het hoofd en op de achtergrond een besneeuwde top. J.R.R. Tolkien en J.K. Rowling kunnen het mooi verwoorden, maar zo mooi als dit kunnen ze het niet verzinnen.

Vanaf hier was de wandeling twee dagen terug (1700m omlaag, 1500m omhoog, 30km rechtdoor) Wij hebben het echter in 1 dag gedaan. Ons arme gidsje. Als een klein Ewokje uit StarWars liep ze achter ons aan. De laatste dag heeft ze een paard gehuurd omdat ze niet meer kon. Kon ook niet anders, het is gewoon constant traplopen in de bloedhete zon. En wij, in 45 graden celcius, 45 graden stijl omhoog en omlaag gerend. Nou wij zijn ook helemaal kapot gegaan. De man van de ezel en een andere gids hadden groot respect dat wij dit in 3 dagen konden .En terecht natuurlijk!!

Wat er op het programma staat
Nu zijn we terug in Cusco, om wat uit te gaan met mensen die we along the way hebben ontmoet. 12 Juni beginnen we onze Jungle-trekking, zodat we op mijn verjaardag, op 15 juni, sochtends de zon op zien komen op Machu Picchu. Met gepaste terughoudenheid beginnen we aan deze tocht, want zo mooi als Choquiquirao wordt het niet.

15 juni zijn jullie savonds allemaal welkom bij Indigo of Mama Afrika (he Bertje) om een lekkere Peruaanse pint te nuttigen op mijn verjaardag in downtown Cusco. Neem je zwemspullen mee, je wordt thuisgebracht!

Ik zeg alvast: Proost!
En voor degenen met minder budget. Ons moederke wil vast ook wel bezoek die dag. Dat is den keen iets goeiekopere oplossing!!!